Kilometers rijden zonder tegenliggers.... (Dag 8 woensdag 21 juli)

We waren er nog niet aan toe om Capitol Reef te verlaten. Er was nog zoveel te zien en te doen maar het volgende park staat alweer op de planning dus in de benen en op naar het Monument Valley Navajo Tribal Park.

-----

Omaatje wordt vandaag begraven en wij zijn daar niet bij. Dit is ook wel een beetje raar al zijn we blij dat we voor we weggingen toch nog even langs zijn geweest. Dat dit het afscheid was wisten we natuurlijk niet maar het voelt wel goed. Beetje raar zo tussen de tekst maar dit hoort er ook bij in het leven.

-----

Zweden is rustig maar ook nu kilometers rijden en je komt niemand tegen, geen huizen helemaal niets. Helemaal uitgestorven. Echt bizar! Wat een geweldige ervaring zo met z'n vieren genieten van verschillende kleine parken, uitzichtpunten etc. tijdens onze route naar onze uiteindelijke bestemming. Onderweg ook allemaal winkeltjes langs de weg van indianen die hun eigen gemaakte sieraden verkopen. Echt heel mooi, Kyra heeft drie armbandjes gescoord!

Nu eens een keer niet eerst naar het hotel (weer een uur verschil, 5 uur rijden dus om half drie waren we er ongeveer) maar direct het park in. Wat een verschil met Capitol Reef. Veel meer toeristen, met de auto achter elkaar aan het park in. Maar het park op zich is wel erg mooi! Wonderbaarlijk zoals die rotsen zo ineens in het midden van een uitgestrekt gebied staan. Net alsof ze er zo neergegooid zijn.

Voor velen de favoriet qua parken  maar voor ons is dit nog de minst  mooie van de parken die we gezien hebben. Er zijn zoveel verschillende landschappen dat je toch elke keer weer verrast bent door weer een ander type landschap. Zo lastig om te omschrijving ....

In het park ging je via een loop rijden dus uiteindelijk kom je dan weer bij het beginpunt aan (na 17 miles). Maar ik reed even zodat John ook van de omgeving kon genieten maar dacht je dat ik een hoge steile rots op kwam. Pff dat was even zweten want ik dacht echt halverwege we gaan hier stilstaan met de auto. Toch maar weer even geruild want scheuren vind ik wel leuk maar dat soort dingen... nee liever niet!

Toen naar het hotel. Het is een dorpje met heel veel indianen en volgens mij ook veel armoede. Verder is er niet veel te beleven in Kayenta. Dit is geen probleem want we zijn allemaal bekaf. De kinderen hebben na het eten nog even gesport (fitness) maar dan gaan we ook zo lekker weer slapen. Nog niet helemaal gewend aan al die tijdzones.....